„Zobaczysz, jak przywita pięknie nas warszawski dzień…” i to nie tylko słowa piosenki, ale rzeczywiście tak było. W dniach 04-05 maja 2023r. chętni uczniowie SP 11 w Mielcu z klas 6b, 7c, 8a, 5a, 6d, 6c wraz z opiekunami (Magdaleną Rumak-Markowską, Agatą Wojtowicz-Buś, Teresą Kosiorowską) uczestniczyli w wycieczce do Warszawy. W ciągu dwóch dni udało się nam zobaczyć i zwiedzić najciekawsze miejsca stolicy.
Pierwszego dnia zwiedziliśmy Łazienki Królewskie, Stare Miasto, Zamek Królewski, Plac Zamkowy. Spacer umilił im kataryniarz, który zaprosił naszych uczniów do wspólnego muzykowania, zapewniając w słowach piosenki, że „Warszawa da się lubić…” Ciekawym doświadczeniem była wizyta w warszawskim zoo i spotkanie z niezwykłymi mieszkańcami tego miejsca. Wydarzeniem, które pozostanie na długo w pamięci, okazała się zmiana warty przy Grobie Nieznanego Żołnierza. Była to lekcja patriotyzmu, połączona z refleksją i zadumą.
Długo oczekiwanym punktem programu wycieczki był Stadion Narodowy. Uczniowie z mieleckiej jedenastki mogli poczuć się jak prawdziwi kibice. Zobaczyli, gdzie piłkarze przygotowują się do meczu, rozgrywają go, a następnie odbywają szereg zabiegów specjalistycznych wspomagających ich siłę i sprawność ruchową. Warsztaty „Piłkarskie nadzieje” przybliżyły uczniom prawdziwe życie sportowca, które wymaga wiele dyscypliny i pracy nad sobą.
Na zaproszenie pana posła Fryderyka Kapinosa uczniowie odwiedzili Sejm. Z uwagą i zainteresowaniem obserwowali pracę polityków. Dzięki temu jeszcze bardziej oczywista stała się troska i odpowiedzialność za losy naszej Ojczyzny.
Kolejnym punktem zwiedzania był Pałac Kultury i Nauki oraz obserwacja panoramy Warszawy z tarasu widokowego XXX-tka. Chwile zachwytu oraz grozy w tym miejscu pozostaną w pamięci uczniów.
Wyjazd ten to wspaniała lekcja historii, sztuki, przyrody, literackich inspiracji i wątków, ale także czas, kiedy mogliśmy pobyć razem.
Takie wyjazdy integrują, uczą, ale są również odpoczynkiem od codzienności, wiec słowa piosenki pozostają aktualne:
„ I czego jeszcze trzeba, gdy Wisła w dole lśni, a w górze błekit nieba, ach to już wystraczy mi!
